Ληστειες....

Πρωί στο Ταχυδρομείο των Κρηνίδων, μεσημέρι στην Εθνική Τράπεζα.... Συνήθως όταν ακούμε τέτοιες ειδήσεις σκεφτόμαστε ότι αυτά συμβαίνουν αλλού, μακρυά από εμάς, ότι δε μας επηρεάζουν άμεσα και κάποιοι ανεγκέφαλοι εκφράζουν και τη βλακώδη άποψη "τράπεζες είναι, λεφτά έχουν, δεν πειράζει...."
Πέρα από το γεγονός φυσικά ότι στις τράπεζες δε δουλεύουν ρομπότ αλλά φίλοι, συγγενείς, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, αξίζει να σταθούμε και στο γεγονός ότι μπορεί ο καθένας να βρεθεί στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα..... Σκεφτήκατε άραγε πόσο συχνά πηγαίνετε σε κάποια τράπεζα για μια απλή συναλλαγή και ίσως μέχρι τώρα ήταν θέμα τύχης το ότι δεν συνέβη κάποιο δυσάρεστο γεγονός.......
Από την άλλη, από τη πλευρά του τραπεζοϋπαλλήλου, όσο είναι ανοιχτές οι πόρτες όλα είναι πιθανά... αλλά πλέον και με κλειστές πόρτες τίποτα δεν παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια...
Τελικά μήπως είμαστε πραγματικά απροστάτευτοι του κάθε εγκληματία.....

Τέλος εποχής.....

Κάποτε ήταν η Κοινότητα Κρηνίδων... Αυτοτελής ΟΤΑ, γεωγραφικά περιορισμένος. Το 1994, σε μία πρωτοποριακή κίνηση για την εποχή, σαν πρόδρομος του Καποδίστρια (Ιωάννης ο ένας, Ιωάννης και ο άλλος....) συστήθηκε ο Δήμος Φιλίππων, αποτελούμενος από τις πρώην κοινότητες Κρηνίδων, Λυδίας, Φιλίππων και Πολυστύλου. Μικρός Δήμος με κοινά κοινά συμφέροντα όλων των οικισμών και με γεωγραφική ομοιογένεια.... 1998, και με το Νόμο Καποδίστρια στο Δήμο Φιλίππων ενσωματώνονται Ζυγός-Κρυονέρι, Αμυγδαλεώνας και αμέτρητα άλλα χωριά που ούτε το όνομά τους δεν γνωρίζαμε έως τότε....
Σε 2 μέρες ψηφίζουμε για Δήμο Καβάλας... Τι κοινό έχουμε με το Χαλκερό και τη Νέα Καρβάλη;; Γεωγραφικά ΚΑΝΕΝΑ!!!! Ποιοι αποφάσισαν για αυτό το τερατούργημα; Γιατί κάποιοι δεν αντέδρασαν σθεναρά; Τέτοιοι που είμαστε, καλά να πάθουμε....

ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ 1986

Καϊμακτσαλάν

kazantzidis stelios-oi misoi kaloi

Κρατάει χρόνια....

Πόσα χρόνια έχουν περάσει άραγε... παιδιά ήμασταν όταν στημένες Διαιτησίες έπαιρναν μέσα από τα χέρια του ΠΑΟΚ πρωταθλήματα στο μπάσκετ..... Τα χρόνια πέρασαν, εμείς μεγαλώσαμε, αλλά κάποια πράγματα παραμένουν στην Ελλάδα κλασσικές αξίες.... Πέναλτι που δε δίνονται, κάρτες που βγαίνουν μονόπλευρα.... και στο τέλος κανένας δε μιλάει...

Και δεν είμαι κανένας κολλημένος... Όταν κάτι πάει στραβά στην ομάδα είμαι ο πρώτος που θα τους βρίσω... 

Αλλά η αδικία...;;; Δε συγχωρείται η αδικία... και όσο πιο πολύ συνεχίζεται τόσο πιο πολύ μας πεισμώνει.....

Onar-Na sai kala

Νικολάου -Θαλασσινός "Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω"

τεστ